Δημήτρης Στρατούλης
στέλεχος ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
π. βουλευτής και Υπουργός

Λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος: Νέες επιδοτήσεις στις εταιρίες ενέργειας – ακόμα μεγαλύτερη κοροϊδία στο λαό.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα καλοταϊσμένα από αυτή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι με τις κρατικές επιδοτήσεις για το ηλεκτρικό ρεύμα που εξάγγειλαν για τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα του ελαφρύνουν τα βάρη από τους υπέρογκα αυξημένους λογαριασμούς της ΔΕΗ και των ιδιωτικών επιχειρήσεων ενέργειας.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι αυτές οι επιδοτήσεις, σε τελική ανάλυση, επιβαρύνουν τα λαϊκά στρώματα, μέσω της άδικης και ταξικά μονομερούς εφαρμοζόμενης φορολογικής πολιτικής, και οδηγούνται αποκλειστικά στις μεγάλες επιχειρήσεις παραγωγής και εμπορίας ηλεκτρικού ρεύματος, με μοναδικό κριτήριο της κυβέρνησης τη συνέχιση και την αύξηση της, ήδη, υπερβολικά υψηλής κερδοφορίας τους.
Επίσης, τα λαϊκά νοικοκυριά, παρά τις κρατικές επιδοτήσεις, πληρώνουν, τελικά, υπέρογκα αυξημένα ποσά για το ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ η ακρίβεια έχει εκτινάξει τις τιμές και σε είδη κάλυψης βασικών αναγκών τους σε καύσιμα και τρόφιμα, ροκανίζοντας ακόμα περισσότερο τα ήδη μειωμένα από τις πολιτικές της πολύχρονης λιτότητας εισοδήματά τους.
Το ερώτημα, λοιπόν, που στην πραγματικά τίθεται, είναι έναν η επιδότηση των μεγάλων επιχειρήσεων – παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας είναι μονόδρομος ή θα μπορούσε να υπάρξει μια άλλη πολιτική, που θα διασφάλιζε επαρκές και φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα για το λαό, θα περιόριζε τις τιμές στα καύσιμα, στην ενέργεια και στα τρόφιμα και θα στήριζε και αναβάθμιζε τα λαϊκά εισοδήματα.
Η απάντηση είναι ότι ναι υπάρχει εναλλακτική πολιτική για την αντιμετώπιση των αυξήσεων στο ηλεκτρικό ρεύμα και τα φαινόμενα ενεργειακής, αλλά και οικονομικής, φτώχειας ενόψει του δύσκολου ερχόμενου χειμώνα, που θα μπορούσε να βασίζεται στους εξής άξονες:
– Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα ανεργίας και, επιπλέον, χορήγηση ΑΤΑ (Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής). Μέτρα ελέγχου των τιμών και πάταξης της αισχροκέρδειας. Καθορισμός ανώτατων τιμών και μηδενισμός ΦΠΑ, σε προϊόντα, που καλύπτουν βασικές κοινωνικές ανάγκες και τη διατροφή των λαϊκών στρωμάτων.
– Κατάργηση των χρηματιστηρίων ενέργειας, της ρήτρας αναπροσαρμογής και του ειδικού φόρου κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας, άμεση μείωση του ΦΠΑ σε αυτή στο 4% και επιβολή ανώτατου πλαφόν στις τιμές της. Δωρεάν χορήγηση 300 κιλοβατώρων τον μήνα για όσους είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας. Σταμάτημα αποκοπών συνδέσεων ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου σε φτωχά υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά και επανασύνδεσή τους.
– Κατάργηση ειδικού φόρου κατανάλωσης και μείωση ΦΠΑ στο φυσικό αέριο, αγροτικό πετρέλαιο, πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης και βενζίνη.
– Ανατροπή της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ και επανάκτηση του δημόσιου χαρακτήρα τους, γιατί μόνο ένας ισχυρός δημόσιος τομέας ενέργειας μπορεί να παρέχει στο λαό επαρκές και φθηνό ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο και καύσιμα.
Τέτοια αποτελεσματικά μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας στο ηλεκτρικό ρεύμα, στα καύσιμα και στα τρόφιμα και αποτροπής της ενεργειακής φτώχειας μπορούν να διεκδικηθούν αποτελεσματικά, μόνο με μαζικούς και ενωτικούς λαϊκούς αγώνες και συντονισμένη παρέμβαση των δυνάμεων της Αριστεράς για την ανατροπή των εφαρμοζόμενων από την κυβέρνηση αντικοινωνικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών αλλά και την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.
Ο λαός, η νεολαία το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και οι δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς έχουν, πλέον, το λόγο. Εξάλλου όπως έγραψε και ο Κ. Μαρξ: «Ολόκληρη η κοινωνική ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πάλη των τάξεων». Και είχε δίκιο!
Αλλιώς, ο χειμώνας θα είναι δύσκολος για το λαό, που θα παραδοθεί ανυπεράσπιστος στο κρύο και στην φτώχια, ενισχύοντας την απογοήτευσή του. Επίσης, θα αυξηθεί ο κίνδυνος η συνεχώς διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια έως και αγανάκτηση να κεφαλαιοποιηθεί πολιτικά είτε από την κυβέρνηση με παροχές – ψίχουλα και κοροϊδίες είτε από άλλες συστημικές δυνάμεις και την ακροδεξιά με υποκριτική αντιπολίτευση και ψεύτικες και δημαγωγικές υποσχέσεις, χωρίς να διαθέτουν καμία πραγματική εναλλακτική φιλολαϊκή πρόταση απέναντι στις εφαρμοζόμενες ακραία αντικοινωνικές κυβερνητικές πολιτικές.