Συνέντευξη Κώστα Ήσυχου στο ρωσικό πρακτορείο ΤΑΣΣ για τις τελευταίες εξελίξεις στο Αφγανιστάν
1) Πώς βλέπετε την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί; Ποιος φταίει για το γεγονός ότι οι Ταλιμπάν μπόρεσαν να έρθουν στην Καμπούλ τόσο γρήγορα και χωρίς μάχη; Το βλέπετε αυτό ως αποτυχία των προσπαθειών των Ηνωμένων Πολιτειών και του συνασπισμού του ΝΑΤΟ;
Η απότομη, απροσδόκητη πτώση του καθεστώτος Γκάνι, οφείλεται κατά κύριο λόγο στο ότι οι κατοχικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν με επικεφαλής τις ΗΠΑ δεν είχαν ποτέ την στήριξη της πλειοψηφίας του λαού του Αφγανιστάν. Με πρόσχημα τα ισότιμα, τα αναγκαία κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα του λαού του Αφγανιστάν αυτές οι αξίες δεν μπορούν να « εισάγονται» από την Ουάσιγκτον και την Δύση με μεθόδους πολεμικών εισβολών και κατοχής . Η ιστορία έχει να επιδείξει πάμπολλα παραδείγματα : Κόλπος των χοίρων στην Κούβα, η εισβολή και η ταπεινωτική ήττα των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, ο επιθετικός και κατακτητικός πόλεμος της Δύσης σε βάρος του Ιράκ, η καταστροφή της Λιβύης ως κρατική οντότητα και η μετατροπή της σε μεσαιωνικό φέουδο από το ΝΑΤΟ. Τα παραδείγματα πολλά, στην Λατινική Αμερική, Αφρική, Ασία , κλ.π.
Η πρόσφατη και συνεχιζόμενη αποτυχία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν επισφραγίζει τις τεράστιες αντιφάσεις της εξωτερικής Πολιτικής του Ιμπέριουμ, την μεγαλομανή του ιμπεριαλιστική πολιτική που βρίσκεται σε αντίθεση με το νέο αναδυόμενο πολύ-πολικό διεθνές περιβάλλον. Επιδεικνύει την γενικότερη στάση της Ουάσιγκτον που δεν συμβαδίζει με τους κανόνες της ελάχιστης πλέον διπλωματίας που έχει απομείνει ενώ διαφαίνεται με κυνικό τρόπο η μέγιστη υποκρισία που επιφυλάσσει για τον εαυτό της η Ουάσιγκτον ως προστάτης της «Δημοκρατίας». Μια δημοκρατία που ισχύει κατ’ επίφαση τις ίδιες τις ΗΠΑ, όπου ο θεσμικός πλέον συστημικός ρατσισμός , οι όλο και διευρυνόμενες ταξικές αντιθέσεις, εκμετάλλευση και πολλά άλλα συνεχίζονται και εντείνονται. Η παρακμή του Ιμπέριουμ θα συνεχιστεί ….
2) Πώς πιστεύετε ότι θα εξελιχθεί περαιτέρω η κατάσταση; Τι πρέπει να περιμένει η διεθνής κοινότητα από τους Ταλιμπάν; Πιστεύετε ότι θα συμφωνήσουν κάποιες χώρες στην αναγνώριση των νέων ηγεμόνων του Αφγανιστάν; Πρέπει να το κάνει αυτό η διεθνής κοινότητα;
Αυτό που δεν πρέπει να κάνει η διεθνής κοινότητα είναι να επιχειρήσει εκ νέου, με την βία, τον μιλιταριστικό τυχοδιωκτισμό και την ιμπεριαλιστική της πολιτική, μια ακόμα τραγωδία στο Αφγανιστάν.
Η διεθνής κοινότητα οφείλει να ασκεί μόνο και μόνο διπλωματία ώστε οι όποιες αδικίες , κοινωνικές ανισότητες, ακόμα και εγκλήματα που τυχόν θα διαπραχθούν σε βάρος πολιτικών αντιπάλων, γυναικών , κλ.π να αντιμετωπιστούν στη βάση του διεθνούς δικαίου, οι οποίες αποφάσεις οφείλουν να παίρνονται με την μέγιστη συναίνεση στα πλαίσια του ΟΗΕ και άλλων διεθνών νόμιμων οργανισμών, όχι από το ΝΑΤΟ που δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποκαθιστά την διεθνή νομοθεσία ως αυτοαποκαλούμενος «σερίφης του Φάρ Ουέστ». Το Αφγανιστάν αποτέλεσε κατά το παρελθόν ένα διεθνές κέντρο παραγωγής οπίου και παραγωγών ναρκωτικών ουσιών με την πλήρη ανοχή και ίσως την εμπλοκή των δυτικών κατοχικών δυνάμεων, αποτέλεσε ένα πεδίο σκληρών συγκρούσεων για πολλές δεκαετίες που στέρησαν από το λαό του την Ειρήνη, την παιδεία και την κοινωνική και οικονομική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη. Μόνο ο πλούτος του υπεδάφους στο Αφγανιστάν υπολογίζεται σε άνω του ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων (χρυσός, σπάνια μεταλλεύματα, χαλκός, κλ.π.).
Γενιές έχουν μεγαλώσει με την βία , τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και την καταπίεση. Οι Ταλιμπάν αναδείχθηκαν στην αρχή ως μια δύναμη που έλαβε απόλυτη στήριξη από την Δύση ως ένα τρομοκρατικό μόρφωμα που θα πολεμούσε την ΕΣΣΔ. Η μετέπειτα πορεία των Ταλιμπάν είναι γνωστή. Η εξάλειψη αυτών των προαναφερόμενων δεδομένων δεν θα προκύψει ούτε με ευχές, ούτε με εύκολες ρητορικές δηλώσεις. Επομένως η διεθνής κοινότητα οφείλει αφού έχει προξενήσει τόσες καταστροφές και τραγωδίες να κατανοήσει πρώτα τις δικές της ευθύνες και να επουλώσει βαθιά τραύματα σε μια χώρα και στον λαό της, με περίσκεψη, υπευθυνότητα μακριά από νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις . Οι γειτονικές χώρες με το Αφγανιστάν πρέπει να βοηθήσουν με μέλημα τον ίδιο τον Αφγανικό λαό, να αποφασίσει μόνος του, την πάλη του για κοινωνική δικαιοσύνη και ισονομία, ανάπτυξη και ευημερία. Η ειρηνικές σχέσεις με γειτονικές σχέσεις πρέπει να εμπεδωθούνε. Εγγυήσεις για ειρηνική συνύπαρξη πρέπει να αναζητηθούν. Οι εμπορικές ισότιμες σχέσεις μπορούν να εφαρμοστούν. Η τρομοκρατία και ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός δεν είναι η απάντηση στην καταπίεση και την κοινωνική αδικία. Αντίθετα η κατανόηση συνθετών εσωτερικών δεδομένων πρέπει να αντιμετωπιστούν με την μέγιστη προσοχή αλλά και μεθοδολογία βασισμένη στην αλληλεγγύη και την υλική συστηματική βοήθεια , όλα αυτά σε συνθήκες μεγάλων πολιτικών ανατροπών που αποτελούν μια δύσκολη πολιτική εξίσωση, ένα σύνθετο δύσκολο δρόμο που όλοι μας πρέπει να βαδίσουμε .
3) Το ΔΝΤ ανέστειλε την έκδοση δανείων στο Αφγανιστάν και οι Ταλιμπάν ζητούν να οργανωθεί μια διεθνή διάσκεψη για την παροχή οικονομικής βοήθειας στο Αφγανιστάν. Πρέπει ο κόσμος να συνεχίσει να δίνει χρήματα σε αυτή τη χώρα;
Καμία χώρα δεν πρέπει να έχει τον λαό της σε συνθήκης δυστυχίας, αδικίας και ακραίας φτώχειας. Η Υεμένη, αποτελεί μια ακραία περίπτωση χώρας που βιώνει έναν άδικο πόλεμο και μια απάνθρωπη μεταχείριση από ισχυρούς γειτόνους της . Η ανθρωπιστική κρίση στην χώρα αυτή είναι πρωτοφανής αλλά η διεθνής κοινότητα επιδεικνύει εγκληματικές ευθύνες. Η περίπτωση του Αφγανιστάν δεν πρέπει να ακολουθήσει μια τέτοια εκδοχή. Η όποια ανθρωπιστική διεθνής βοήθεια, πρέπει να συνοδεύεται από ισχυρούς μηχανισμούς ελέγχου του ΟΗΕ και μόνο, που θα εγγυώνται ότι οι τελικοί αποδέκτες θα είναι οι εξαθλιωμένες μάζες του αφγανικού λαού.
Οι πόλεμοι γεννούν την δυστυχία, τα τεράστια κύματα προσφυγιάς, δημιουργούν ομάδες trafficking στις διαδρομές προς την Δύση, όπου εμπλέκονται ακόμα και μυστικές υπηρεσίες και κυβερνήσεις (το βλέπουμε στην Λιβύη και όχι μόνο…). Όσο ο ιμπεριαλισμός θα τρέφεται με τέτοιες πτυχές τόσο θα συνεχίζεται αυτή η απαράδεκτη κατάσταση , επομένως όσο οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα συνεχίσουν την διεθνή τους υποκρισία και στάση, τόσο θα χρειάζονται μεγάλα αντί ιμπεριαλιστικά, νεανικά, αποτελεσματικά παγκόσμια κινήματα των λαών. Αυτή δεν είναι η μοναδική λύση αλλά σίγουρα θα επιταχύνει διαδικασίες εξομάλυνσης του διεθνούς περιβάλλοντος, ακόμα και τα κινήματα για την προστασία του οικοσυστήματος χρειάζονται να βρίσκονται σε αλληλεγγύη και συντονισμό. Οι εξελίξεις είναι αλληλένδετες και η καπιταλιστική κρίση βαθιά, πολύπλοκη και παγκοσμιοποιημένη. Οι λαοί οφείλουν να βρουν προοδευτικά ριζοσπαστικά θεωρητικά και πρακτικά εργαλεία αντιμετώπισης πριν είναι αργά.
4) Η ΕΕ δηλώνει ότι αναμένει ένα νέο κύμα μεταναστών από το Αφγανιστάν. Η Ελλάδα λέει ότι θα υπερασπιστεί τα σύνορά της. Τι συνέπειες μπορεί να έχουν τα γεγονότα στο Αφγανιστάν, κατά τη γνώμη σας, όσον αφορά την εμφάνιση χιλιάδων νέων προσφύγων;
Η ΕΕ πρώτα πρέπει αυτοκριτικά να κατανοήσει ότι έχει συνυπευθυνότητα με το ΝΑΤΟ και την Ουάσιγκτον για πολέμους στην Μέση Ανατολή , τη Συρία, το Ιράκ, για απαράδεκτες νέο αποικιακές πολιτικές στο κέρας της Αφρικής και όχι μόνο, επομένως οι μάζες εξαθλιωμένων λαών που εγκαταλείπουν τις εστίες τους το κάνουν επειδή ο εξωτερικός παράγοντας πρώτα και κυρία προκαλεί και προξενεί ανείπωτες καταστροφές, με πολέμους, με καταστροφή του περιβάλλοντος, επιταχύνοντας την κλιματική κρίση.
Η υποκρισία και η αγνόηση αυτής της διεθνούς κατάστασης συνοδεύεται από μια άρνηση για κλειστά σύνορα από τη ΕΕ , τρέφοντας ακροδεξιές και νεοναζιστικές ιδέες . Κανένας λαός δεν θέλει να εγκαταλείψει την πατρίδα του . Άρα η ΕΕ οφείλει να ανοικοδομήσει χωρίς όρους εκμετάλλευσης, κατεστραμμένες χώρες και οικονομίες όπου έχει συμβάλλει στην λεηλασία χωρών και λαών. Το Αφγανιστάν δεν αποτελεί εξαίρεση.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια εξαιρετικά δύσκολη γεωγραφική θέση. Η Τουρκική κυβέρνηση είναι πολύ πιθανό να ξανά εκβιάσει την ΕΕ ενεργώντας ως ενδιάμεσος σταθμός στο trafficking και το δουλεμπόριο προσφυγών προς την Ευρώπη. Η Ελλάδα οφείλει να πρωταγωνιστήσει ως μια χώρα που αναζητά σε διεθνή φορά , αναζητώντας πλατιές συμμαχίες για το σταμάτημα επιθετικών νατοϊκών πολέμων και όχι να μετατρέπεται σε ουραγός ψυχροπολεμικών τυχοδιωκτικών ενεργειών. Όσο η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη στο τετράγωνο ΗΠΑ , ΝΑΤΟ , Βρυξέλλες και Ισραήλ θα κινείται ως ένα εξάρτημα ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, άκρως επικίνδυνα προς τον ίδιο ελληνικό λαό . Η πραγματικά πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική είναι μόνο ένα « κενό σλόγκαν» του ελληνικού δικομματισμού …οφείλουμε να αντιδράσουμε τώρα, συλλογικά με προοδευτικές ριζοσπαστικές αξίες που ήταν πάντα πανανθρώπινες, απελευθερωτικές, με διεθνιστικό και πατριωτικό χαρακτήρα.